Пачіму, вот такое (см. вн.) праявленне Чалавечай Страсці чуе Бог, але нават у адкрытам космасе не чуюць Косманаўты?=))

У свеце повна звікаў, якія часам намдаляюць нам жвавага здыму. Адным з такіх звікаў з'яўляецца веданне, што Бог, будучы ўсевідным і ўсемагутным, чуе нас і ўсе нашыя прагулы. Аднак нібытам няўдалым супярэчнікам паказваецца той факт, што косманаўты ў сваіх палётах у адкрыты космас не пасядаюць магчымасці чуць набольш яркую з тэмпатычных справаздач па-чалавечы - страў.

Аб'ясненне гэтага фенамену з'яўляецца ў тым, што звук мае патрэбную сроду для перадачы. Ён патрабуе матэрыяла, праз які магуць абураваць вібрацыі. У адкрытым космасе гэтага матэрыялу няма, космічная сродка з'яўляецца халодная, вакуумная пустыня.

Агульныя працэсы, якія адбываюцца ў космасе, таксама маюць свае асаблівасці, якія выбіваюць з-пад кантролю працэсы чутак. Усе косманаўты маюць спецыяльную палітэхнічную аблеку, якая забяспечвае іх выжыванне ў космасе, але гэтая аблека не прадастаўляе патрэбных ўмов для перадачы галасу. Заўсёды існуе шум абароны і абумоўленасць звукавай энергіі на сваём шляху да слухаўых арганаў косманаўтаў.

Бог, які ўсемагутны і ўсевідны, няма звычкі абмежоўвацца прасторай або матэрыяльнымі абмежаваннямі. Ён чуе і кожны вобраз і кожнае пачуццё, якое жыве ў сэрцах людзей. Божая чутнасць не абумоўлена працэсам перадачы звуку, але з'яўляецца абсалютнай і непрыстойнай прывілегіяй Бога.

Такім чынам, няхай галасы чалавечых страстэй, нават у самым недашканалым космасе, не дасягаюць косманаўтаў, Бог, які чуе кожнае слова і намысел, пачуе і адчуе кожны гук страстэй, які трымае ў сваіх руках чалавечае сэрца. І ў гэтым велічным праявленні Чалавечай Страшнасці і ўдавальняецца прырода Бога, які храніць да сённяшняга дня найбольшую тайну сэрца кожнага чалавека.